Geperst tussen de bekende Ecrins en Vanoise bevindt zich het Cerces-Thabormassief. Een onbemind off the beaten path gebied waarin honden zijn toegelaten. Verwacht je aan uitzichten die vergelijkbaar zijn met uitzichten in Ijsland en de Dolomieten. Wij kozen voor een driedaagse bivaktocht rond en op de Mont Thabor van ongeveer 37 km. Verwacht prachtige uitzichten, bivakkeren aan idyllische gletsjermeertjes en verlaten wandelpaden.
Regio: Massif des Cerces, Frankrijk
Periode: Juni 2022 (22/06-24/06)
Afstand: 37 km
Stijgingsmeters: 2470m
Dalingsmeters: 2470m
Type tocht: Bivaktocht, lus
Dagen: 2,5
Honden toegelaten: Ja
Start- en eindpunt: Parking La Chenalette, Valmeinier 1800
Dag 1: Van Valmeinier 1800 naar de voet van Mont Thabor
Afstand: 8,5 km
Hoogtemeters: 842 m
Dalingsmeters: 40 m
Startpunt: Parking La Chenalette
Bivakplaats: Pierre du Déjeuner
Gepakt en gezakt brachten we de nacht voor onze tocht door op parking La Chenalette in Valmeinier, zodat we tijdig aan onze tocht konden beginnen. Maar net voor vertrek realiseert Jonas dat hij zijn regenjas thuis was vergeten. Zonder regenjas vertrekken was geen optie, dus reden we terug naar de vallei voor een regenjas. Rond de middag konden we uiteindelijk aan onze tocht beginnen. We starten ons avontuur in de volle zon en zoals altijd moeten we al na een kilometer stoppen om een laagje uit te trekken. Aangezien we veel later zijn vertrokken dan gepland beslissen we om richting refuge de Terre Rouge te wandelen. Het wandelpad volgt de vallei die in de maand juni vol met bloemen staat. Eens aangekomen aan de refuge voor een kleine snack zien we enkele regenwolken de vallei binnenwaaien. Donkere regenwolken in de bergen is vaak geen goed teken. Het duurt dan ook niet lang tot we het eerste gerommel horen. We beslissen dus nog even te wachten aan de refuge voordat we onze tocht verder zetten. Eens de donkerste wolken gepasseerd zijn beslissen we onze regenjas en regenbroek aan te trekken en de regen te trotseren. Aangezien we laat zijn vertrokken en de regen ons wat tegenhield beslissen we richting de voet van Mont Thabor te wandelen. Na een uurtje wandelen in de regen klaart het op en begint het zonnetje te schijnen, perfect om alles te laten drogen. De bloemige vallei heeft plaats gemaakt voor een schilderachtig berglandschap. We wandelen nog een klein uurtje totdat we een ideaal plekje vinden om onze tent neer te zetten aan Pierre de Dejeuner.
Dag 2: Mont Thabor
Afstand: 12,7 km
Stijgingsmeters: 1088 m
Dalingmeters: 1180 m
Startpunt: Pierre du dejeuner
Bivakplaats: Lac des Bataillères
Summit day! We staan vroeg op, want enkel in de voormiddag ziet het weer er goed uit. De zon is van de partij, dus tijdens ons ontbijt laten we onze tent drogen. Vandaag staat de tweede hoogste top van het massief de Cerces op de planning de Mont Thabor (3173m). Onze tocht start rustig met een trage stijging, we passeren enkele bergmeertjes en hebben steeds een oog op ons doel. De trage stijging maakt al snel plaats voor een stijl blokkenveld. Kyra springt behendig van de ene rots naar de andere rots opzoek naar sneeuwveldjes om in af te koelen. Één ding staat vast Kyra loves sneeuwveldjes om in te spelen. Wij volgen haar gestaag en proberen onze balans te behouden met onze zware rugzakken. We vloeken een beetje binnensmonds omdat we onze wandelstokken niet hebben meegenomen, dus we proberen ons volledig te focussen op onze stappen. Hoe dichter bij de top hoe kaler het berglandschap wordt. We wandelen in de volle zon en naderen na 2 uur de bergrug die we over moeten. Eens de bergrug over zien we al snel de regenwolken naderen. We schakelen dan ook snel een versnelling hoger zodat we voor de regen het topje kunnen bereiken. We laten onze rugzak achter voor het laatste stukje naar de top. Eens op de top worden we uiteraard getrakteerd op een prachtig vergezicht, je kan van Mont Thabor mooi de Barre des Écrins en de hoogste toppen van de Vanoise zien. De top zelf is erg kleurrijk en geeft ons een beetje Ijsland vibes. We genieten volop van het uitzicht.
Na het bereiken van de top keren we terug naar onze rugzakken en zetten we onze tocht verder richting Refuge du Mont Thabor. We dalen rustig af de vallei in, het dorren rotsenlandschap maakt al snel terug plaats voor alpen vegetatie en bergmeertjes. De uitstekende rots massieven hebben in deze vallei echt veel weg van de Dolomieten. Echt prachtig om door te wandelen. We zijn opgelucht want de regenwolken zijn ons gewoon gepasseerd en we slagen erin om tijdens onze 2 uur durende afdaling droog te blijven, vreugdedansje! Eens aangekomen aan de refuge breekt de hemel helemaal open. Perfecte timing lijkt ons, tijd om onze suikerwaarde aan te vullen. We bestellen twee grote pannenkoeken met ijs en chocoladesaus. Gotta love berghutten!
We zien dat de hemel weer is opgeklaard en besluiten nog een uurtje verder te wandelen. Uiteraard lopen we net op dat moment fout. Gelukkig zijn onze navigatie skills on point en vinden we al snel een weg terug richting het pad. Deze weg brengt ons langs een perfect kampeer spotje dus beslissen we ons kamp op te zetten voor de nacht. Vanuit onze tent hebben we een prachtig zicht op de vallei en Lac des Batailleres. Het was een lange dag dus we kruipen vrij snel in ons bedje.
Dag 3: Genieten van de regen
Afstand: 13,7 km
Stijgingsmeters: 663 m
Dalingmeters: 1148 m
Startpunt: Lac de Bataillères
Eindpunt: Parking La Chenalette
Onze wekker gaat vroeg af, want ook vandaag staat er rond de middag regen gepland. We zijn echter geen ochtendmensen, waardoor de wekker meermaals wordt genegeerd. Na een extra uurtje snoezen beslissen we toch op te staan. We breken snel ons kamp af en wandelen via de vallei richting Refuge de Marches. Een prachtige etappe om de dag mee te starten, we lopen langs prachtige watervallen, idyllische meertjes en rivieren. Het zonnetje schijnt en onze ochtend kan al niet meer stuk. Eens aangekomen aan Refuge de Marches zien we jammer genoeg de donkere regenwolken weer naderen. We vloeken over dat uurtje meer slapen aangezien we nog een stevige bergpas over moeten. We zetten onze tocht dan ook snel verder. We lopen gestaag richting Col de Marches, een kronkelend pad brengt ons na een uurtje tot aan de Col. Eens op de col horen we de eerste donderslag en snel volgt een tweede donderslag samen met een bliksemflits, de hemel breekt open. Uiteraard wil je niet op en col staan tijdens een onweer dus we wandelen verder opzoek naar een schuilplaats. We schuilen even onder een rotsblok, maar realiseren al snel dat onze schuilplaats ook niet echt veilig is. We kiezen er dus uiteindelijk gewoon voor om zo snel mogelijk door te wandelen. Het wordt een eeuwig durende afdaling, want in de regen lijkt er echt geen einde aan te komen. Na een kleine twee uur komen we helemaal doorweekt aan op de parking, waar ook de zon ons weer verwelkomt. Moe, nat en voldaan eindigt onze prachtige driedaagse!